ادعیه و عوذات آلام و اسقام و علل اعضا و تب؛ دعایی است که جبرئیل وقتى حسن و حسین بیمار بودند به پیامبر صلّى اللّه علیه و آله آموخت:

سیّد ابن طاووس در کتاب «مهج»، از ابن عباس روایت کرده: نزد امیر مؤمنان نشسته بودم، شخصى رنگ پریده آمد، و گفت: اى امیر مؤمنان، من همیشه بیمارم، و دردهاى بسیارى دارم، به من دعایى بیاموز، که با آن بر بیماری هایم یارى جویم، فرمود: به تو دعایى مى‏ آموزم، که جبرئیل وقتى حسن و حسین بیمار بودند به پیامبر صلّى اللّه علیه و آله آموخت، و آن دعا این است:

اِلهى کُلَّما اَنْعَمْتَ عَلَىَّ نِعْمَهً قَلَّ لَکَ عِنْدَها شُکْرى وَ کُلَّمَا ابْتَلَیْتَنى بِبَلِیَّهٍ قَلَّ لَکَ عِنْدَها صَبْرى

اى معبود من، هر زمان به من نعمت دادى سپاسگذارى ‏ام براى تو در کنار آن نعمت اندک بود، و هر زمان مبتلاى به بلایم نمودى، صبرم براى تو نزد آن اندک بود،

فیامَنْ قَلَّ شُکْرى عِنْدَ نِعَمِهِ فَلَمْ یَحْرِمْنى وَ یا مَنْ قَلَّ صَبْرى عِنْدَ بَلاَّئِهِ فَلَمْ یَخْذُلنى

اى که شکرم کنار نعمت هایش کم بود، ولى از نعمت محرومم نکرد، و اى که صبرم نزد بلایش اندک بود، ولى مرا وا نگذاشت،

وَ یا مَنْ رَانى عَلَى الْمَعاصى فَلَمْ یَفْضَحْنى وَ یا مَنْ رَانى عَلَى الْخَطایا فَلَمْ یُعاقِبْنى عَلَیْها

و اى که مرا بر گناهان دید، ولى رسوایم نساخت و اى که مرا بر خطاها دید، ولى بر آنها عذابم نکرد،

صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لى ذَنْبى وَ اشْفِنى مِنْ مَرَضى اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْئٍ قَدیرٌ

 بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و گناهم را بیامرز، و از بیمارى ‏ام شفا ده، به درستى که تو بر هرچیز توانایى.

ابن عبّاس گفت: پس از یک سال آن مرد را دیدم، درحالى‏ که رنگش نیکو و سرخ شده بود؟ و گفت: این دعا را بر هیچ دردى نخواندم مگر آن‏که شفا یافتم، و بر سلطانى که از او مى‏ ترسیدم وارد نشدم، مگر آن‏که خداى عزّ و جلّ‏ شرش را از من بازگرداند.